tytuł oryginału: Le Temps des secrets
tłumaczenie: Małgorzata Paszkeliczba stron: 300
ISBN: 978-83-61989-72-1
oprawa: miękka
data wydania: 2011 (Esprit)
część w cyklu: II
moja ocena: 5+/6
Gdybym miała wymienić miejsca, do których wracać lubię i potrzebuję, na pewno wspomniałabym o Prowansji, choćby w wersji jedynie literackiej. Nie kryję, że pokochałam akurat ten region Francji w dużej mierze dzięki Marcelowi Pagnol i jego wyjątkowej autobiografii Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki. Sięgnięcie po część kolejną było więc naturalną koleją rzeczy, choć nie obyło się bez pewnej dozy niepokoju - czy aby nie oczekuję zbyt wiele?
Marcel, którego spotykamy w Czasie tajemnic, wybiera się już do liceum. Zanim jednak zanurzy się w tym nowym świecie, spędza kolejne wakacje w urokliwym wiejskim domu, Bastide-Neuve. Powraca czar polowań, beztroskich zabaw z przyjacielem i niczym nieskrępowanej wolności... niestety, czar nieco już przebrzmiały, zaledwie echo dawnych uniesień. Wszystko się zmienia. Lili ma obowiązki, a pogoń za dzikim ptactwem przestaje urzekać świeżością. Zrezygnowany Marcel zaczyna spisywać wakacje na straty, gdy pojawia się śliczna Izabela, w której chłopiec zadurza się po uszy. Zakochani spędzają razem całe dni, jednak nawet taka miłość nie trwa wiecznie - wszak na Marcela czekają już nowe wyzwania, nowa szkoła i nowi przyjaciele.
Każdy, kto miał styczność z prozą Pagnola zna jej nieodparty urok, obecny także w Czasie tajemnic. Figlarny język, wnikliwe spostrzeżenia i spora doza humoru kryją się na każdej stronie, a przygody autora chwytają za serce. Co ważne, z pewnością każdy z nas w większym lub mniejszym stopniu może identyfikować się z małym Marcelem - wszak pierwsza miłość nie omija nikogo. Dzięki temu książka nabiera uniwersalizmu i ma szansę spodobać się każdemu, niezależnie od płci, wieku czy zainteresowań.
Godny uwagi, podobnie jak w Chwale mojego ojca. (...), jest także aspekt historyczno-obyczajowy i przyznam, że to on podobał mi się najbardziej. Z przyjemnością dowiadywałam się, jak funkcjonowała szkoła z początków XX. wieku, chłonęłam wręcz atmosferę jej grubych murów i staroświeckie zasady. Wątek romantyczny z kolei pomaga zrozumieć od dawna znaną prawdę: miłość jest ślepa. Pagnol udowadnia to na własnym przykładzie w sposób dobitny, a przy tym niezwykle czarujący i zabawny.
Czy Czas tajemnic ma wady? Znalazłam tylko jedną, za to poważną: kończy się. Byłam zaskoczona, gdy dotarłam do ostatniej strony, przerzucałam bowiem kartki z irracjonalnym przekonaniem, że historia Marcela rozciągnie się na całe życie, przede mną więc jeszcze lata lektury. Skąd takie myślenie, nie wiem, ale na pewno chciałabym poczytać jeszcze.
Tym razem książkę polecę każdemu, kto nie boi się sięgnąć po historię dziecinną, po dziecinnemu naiwną i po dziecinnemu ciepłą. Sama jestem zauroczona i nie wątpię, że jeszcze nie raz spotkam się z Marcelem.
Książkę przeczytałam z niekłamaną przyjemnością dzięki wydawnictwu Esprit:
Czytałam ostatnio pierwszą część. Wydaje mi się, że ta druga będzie lepsza. Twoja recenzja to potwierdza. ;)
OdpowiedzUsuńDruga według mnie jest bardziej przystępna i jeszcze zabawniejsza, dlatego zdecydowanie polecam:)
UsuńMuszę tę książkę zdobyć. Niedawno przeczytałam pierwszą część i zauroczyła mnie bardzo swoim klimatem :)
OdpowiedzUsuńMam w planach tę książkę, muszę jej poszukać w bibliotece. ;)
OdpowiedzUsuńCzytałam "Żonę piekarza" - baaardzo podobało mi się i z ogromną chęcią sięgnę po kolejne powieści Pagnola.
OdpowiedzUsuńA ja Żony piekarza jeszcze nie znam, ale mam ochotę na tę książkę, bo nola pokochałam całym sercem;)
UsuńJa na razie czytałam tylko "Chwała mojego ojca Zamek mojej matki", ale z tą książką również bardzo chętnie bym się zapoznała:)
OdpowiedzUsuńSłyszałam o tej książce. Może kiedyś ją przeczytam... Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńmam w planach inną książkę tego autora i jak mi się spodoba, to sięgnę po kolejne :)
OdpowiedzUsuńOstatnio prześladuje mnie ten autor, chyba muszę wreszcie przeczytać jakąś jego książkę :)
OdpowiedzUsuńFanką francuskich krajobrazów nie jestem, w inne tereny mnie ciągnie, jednak ta książka wydaje mi się być klimatyczna. W sumie - czemu nie.
OdpowiedzUsuńwritten-by-bird.blogspot.com
Miło wspominam :D
OdpowiedzUsuńTo z pewnością pozycja dla mnie, bo kocham tajemniczy urok Prowansji.
OdpowiedzUsuń:)
Obie części mam na swojej liście książek, które po prostu muszę przeczytać. Nie ma innej możliwości :)
OdpowiedzUsuń